Kiedy potrzebne jest pełnomocnictwo notarialne?

uścisk dłoni

Kiedy potrzebne jest pełnomocnictwo notarialne?

Większość Polaków zdaje sobie sprawę z tego, że wtedy, gdy nie mogą osobiście załatwić części swoich spraw, mogą wskazać swojego pełnomocnika. W naszym kraju istnieją trzy formy pełnomocnictwa: w formie pisemnej, w formie z podpisem notarialnie poświadczonym oraz pełnomocnictwo w formie aktu notarialnego.

Dlaczego warto wybrać się do notariusza?

Pełnomocnictwo, co do zasady może być udzielone w dowolnej formie, chyba że zawiera umocowanie do dokonania czynności, dla której przewidziana została forma szczególna. Wtedy musi ono być udzielone w tej formie szczególnej. Przykładem może być tu zawarcie umowy przeniesienia własności nieruchomości, które wymaga zachowania formy notarialnej. W tym przypadku pełnomocnictwo również wymaga zachowania tej formy. Innym przykładem może być zbycie udziału w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, które wymaga formy pisemnej z notarialnie poświadczonymi podpisami. Sytuacja wygląda podobnie – pełnomocnictwo wymaga zachowania tej samej formy. Pełnomocnictwo notarialne wzbudza jednak duże zainteresowanie nawet w przypadkach, gdy nie jest ono wymagane. Osoby udzielające pełnomocnictwa korzystają z usług notariusza, gdyż chcą mieć pewność, że dokument jest poprawnie sformułowany, niepodważalny, a pełnomocnik będzie mógł go wielokrotnie użyć.

Kto może zostać pełnomocnikiem?

Pełnomocnikiem może zostać osoba pełnoletnia o pełnej zdolności do czynności prawnych. Przepisy kodeksu cywilnego umożliwiają jednak zostanie pełnomocnikiem osobie, która ma ograniczoną zdolność do czynności prawnych, to znaczy: małoletniemu powyżej 13. roku życia  lub osobie, wobec której orzeczono ubezwłasnowolnienie częściowe lub ustanowiono dla niej doradcę tymczasowego. W praktyce jednak jest to zawsze osoba pełnoletnia o pełnej zdolności do czynności prawnych. Pełnomocnictwo można odwołać. Wygasa też w chwili śmierci mocodawcy lub pełnomocnika. Najczęściej jednak przyczyną jego wygaśnięcia jest upływ terminu, na jaki zostało udzielone, ustanie stosunku prawnego, z którego wynikało umocowanie, lub bardzo rzadko – ubezwłasnowolnienie całkowite pełnomocnika.